/ این ماجراها واقعیست
اِبیزود! یا حادثهی! چندم؟
این پست، با حفض* تاریخ تقریبی اولین انتشارش با مقداری دستکاری، به اینجا منتقل میشود! به غلتهای املاعی توجه نکنید!ا
آدم شناسی از طریق تفکر و تفسیر!ا
روزگاری روزگاری داشتيم
بهر خود شهر و دیاری داشتیم
///////////////////////////////////////
شاهین: [یاد زمان شاه بخیر!] الانم روزگاری داری ای پدر ِ تند و تیز که میخام بیشتر از اینا باشی عزیز. ناراحت نباش و غُصه نخور. تا منو داری، غم نداری و برعکس؟!! من از این مهری که به من داری نمیدونم به کجا پناه ببرم!ا
ا/ صمد: هاااا، آخ گفتی، شهر و دیال، ده بالا، ده پایین، سرکاراستوار که از اون خانومه کالاته نخورد! عرعر خری که دلُم براش یه ذره شده. لیلا، لیلا …لیلا، … انگشت، انگشت … انگشت ...…. هااااا، آی جُووونی، جووونی کجایی؟ /ا
...
//////////////////////////////////
در خيابان راه ميرفتيم ما!ا
ترس کِی از پاسداری داشتيم
/////////////////////////////////////
راست میگی یا. البته من اون موقع ها که خودم روز، نامه مینوشتم و به صورت شبنامه پخش میکردم، از معموران ساواک شاهنشاهی ترس ...، ولی خوب محاله من مثل شما اقرار کنم!ا
//////////////////////////////////////
هیچکس کاری به کار ما نداشت
دست اگر در دست یاری داشتیم
/////////////////////////////////////////
خوش به حالت. من تو 14- 13 سالگی، یه دوستی داشتم که اسم فامیلش "قدسی" بود. یه بار زنگ زدم به خونشون و گفتم قدسی سلام. مادرم و میگی، خیلی عصبانی اومد گوشی رو گرفت و کوبوند رو بقیه ی تلفن! البته داداش بزرگم او را کم کم رام و یه مقدار متحمل کرد!! یعنی هم یه واقعیتایی از نسل بعدی به او تحمیل شد، و هم تحملش بیشتر شد و بیشتر مامانی شد. ولی من چون یک خر ِ خجالتی بودم، که البته همه چی نسبیست، تا خاستم آدم ِ بیشتر دلبربازی بشم، کمونیستِ اخمخ ولی نازی شدم. راستی واقعیت داره که جمهوری میتواند دیکتاتوری هم باشد؟! و سلطنت هم میتواند دمکراتیک باشد؟ پس چرا آزادی و دمکراسی خاهان ِ ما انقد اِسرار دارن که حتمن باید جمهوری داشته باشیم، حتا به زور ؟!ا
/////////////////////////////////
غم به دلها بود اما در عوض
همرهان غمگساری داشتیم
///////////////////////////////////
آخه چرا قدر منو نمیدونی. من که خیلی غمگسارم که. تو هم که از غمساری ِ من، شاید میگساری، ای ذلیل نمرده!! یه دفعه از بلبل، و یا از یه دسته گل، تبدیل میشم به آب شیر توالت!! چقد مهربونیی کارت!! فدای اون جمالت. ولی خودمونیم، خیلی منو دوست داری و اقرار نمیکنی و تازه میخای از من فرار کنی، تا من بدو آهو بدو!ا
ا[آینگان در تونل زمان: زمانی که شاهین به زور میخواست هادی رو رهبر کنه، این هادی که معلوم نبود که بخواد، بد جوری با شعرهایی با احساسات شاهین بازی میکرد، ولی ندا از رو نمی رفت]ا
/////////////////////////////
کنج دلهامان به باغ آرزو
بهر آزادی بهاری داشتیم
////////////////////////////////
ای که من خیلی آرزوها دارم!! آرزو بر جوانان و حتا بر پیران عیب نیست. حالا یا دوست داری داعم حسرت بخوری، یا زودتر آستیناتو بالا میزنی و ستاد[رهبری] درست میکنی تا شاید زودتر به آزادی برسیم و کمتر حسرت بخوری. من که خیلی حسرت میخورم. تو هم که بجای سرنگونی ِ دیگران، داعم منو سرنگون کن!ا
/////////////////////////////////
حرف قانون اساسی میزدیم
هم شعوری هم شعاری داشتیم
///////////////////////////////////////
ای که دوست دارم عزیزترین بشی، دیگه نبینم بگی شعور داشتی، وگر نه، من به پدر بزرگم شکایت میبرم که این چه چیزایی ی که به تو یاد داده؟! البته او هم احتمالن میگه که فرزند من یه زمانی شعور داشته و الان هم شعور داره، منتها فکر میکنه که اون موقع با شعورتر بوده و هر فکری که درست نیست که! پس! بیخود از این فکرا کرده و حالا که باشعورتر از دورانِ جوونیشه، پس حتمن حرف از یک قانون اساسی ی بهتر خاهد زد و انقد افسوس گزشته رو نمیخوره. البته همونطور که این پدر ِ تحمیلی خطرناکه، احتمالن ژنها و یا بقول خودش جنهایی از پدر به ارث برده. پس! او، یعنی پدر بزرگ هم احتمالن خطرناکه و ممکنه خِر ِمنو بگیره و بگه: تو که خودت کمونیست بودی، اون قانون اساسیت که دیکتاتوری بود و خودتم ممکن بود به دست کمونیستها، پخ پخ بشی که! که در این صورت من خود را به موش مردگی زده و گردن را خلاس نموده و مغز او را شستشو داده ، تا او به فرزندش، یعنی شما، بگه که شعارِ خوب، خوب خوبه، حتا اگر در کنار اروند رود داده شده باشه. پس جمعه های اول هر ماه رو فراموش نکن![برای جمع شدن در میادین]ا
////////////////////////////////////////
نهضت مشروطه مان گر مرده بود
لااقل بهرش مزاری داشتیم
////////////////////////////////
البته چون من زیاد اهل گریه و زاری هستم! دنبال محل ِ زار نمیگردم. همه جا و مخصوصن بر روی رو تشکی و در زیر ِ رو لاحافی بسه. هم محل زار ِ منه و هم محل ِ وعده ی ملاقات با دلدار ِ ؟! منه. ولی من چرا همیشه فکر میکنم که "سلطنت مشروطه" یعنی هر کاری که بخای بکنی، باید رعایتِ شرط و شروطِ پادشاه رو بکنی؟! آخه چرا؟! پس! این سلطنت طلب ها، هر چه زودتر! دمکرات بشن و بگویند که دمکراسی ی سلطنتی ی مثل نروژ میخاهند، و شاید ماشینی هم به رنگ بژ بخاهند. خوب اگه پول دارن برن بخرند، به من چه!ا
///////////////////////////////
در پی احیای آنچه رفته بود
وه چه عزم استواری داشتیم
///////////////////////////////////
ای پدر ِ تحمیلی!، اگه دیگه عزم استوار نداری، زودتر بگو و خیالِ منو هم جمع کن و هم کم! من میخام اگه آب شیر توالت هم میشم، به یه امیدی بشم. همونی که آب هستم، البته خودش افتخاره، و آب لوله کشی از شیر حمام و ظرفشویی و حتا استخر هم میتونه سر دربیاره! و چه فرحبخش است آبی که به روی خاک تشنه ای پاشیده میشه. راستی چه چیز ِ ما رفته بود که شما میخاستید احیایش کنید. اگر منظورتان جنبش آزادیخاهی ست، به نظر من، ما هیچ وقت جنبش درست آزادیخاهانه نداشته ایم. البته جا برای بحث کردن همیشه هست، ولی بیاین ببینیم الان چی میخایم. الان چی میخایم. الان چقد دمکراتیم ؟! برنامه و خاسته های مشترک و متحد کننده ی الانِ ما چی میتونه باشه ؟!ا
///////////////////////////////////////
حیف شد که عاقبت برعکس شد
هرچه بهرش انتظاری داشتیم
///////////////////////////////////
آره حیف شد که جمهوری ی اسلامی اومد. ولی با اون سطح فرهنگی ی غیر روشنفکران و روشنفکران ِ اون زمان، حقمون بود که حیف بشه!ا
////////////////////////////////
چاه را ناکنده بر سر میزدیم
ما که مسروقه مناری داشتیم
////////////////////////////////////
ای، ای، ای، اگه حال ِ منو بدونی. این پدیده ی منار کوبی، فقط مال اون دوره که نبوده که. الان هم میکوبن. /البته من که اسلن گناه کار نیستم! اما! میان ماه من تا ماه گردون، تفاوت از زمین تا آسمان دون!/ مثلن الان از هر طرف دارن رو سر من منار میکوبن. تازه این بی انسافا در نشریه ی دولتی یشان، البته منزور جمهوری اسلامی نیست، نه اجازه ی حرف زدن به من میدن و نه وقتی که مرا میکوبند، اسم مرا میبرند. باور کن که همین پَری شبا، بعد از خاندن نوشته ای، وقتی رفتم بخابم، تو فکرم شروع کردم که با شماصحبت کنم. داشتم بهت میگفتم که بیا و سنتهای غلت رو بشکن و این رسم و رسوم ِ به لجن کشیدن دیگران، بدون اسمشان را بردن، را از بین ببر. و تو همین فکرا بودم که دوباره اشک و رو لاحافی. من اگه میتونستم که در این زمینه قانون بنویسم، مینوشتم: شما حق ِ به لجن کشیدن دیگران را در صورتی دارید که 1- صریحن بگویید که طرفتان کیست. 2- حق دفاع به طرف مقابل و در همانجا که لجن پاشیده اید، بدهید. و در همان زمان که این حق کشی ها و حق طلبی ها داره صورت میگیره، تکلیف این انقلابِ مخملی معلوم نیست چی میشه.ا
////////////////////////////////
وارث صدجور بیماری شدیم
گرچه دکتر بختیاری داشتیم
///////////////////////////////////
آره، هزاران سال دیکتاتوری، همه ی ما رو دچار بیماری کرده، و خودمان هم دکتر ِ خودمان هستیم. که امیدوارم که بخت یارمان باشه [اما بختیار جدا مشروطهخواهی واقعی بود که حیف شد یک سال زودتر به نخست وزیری منصوب نشد تا جلوی این سقط وحشتناک گرفته بشه.]
///////////////////////////
او برای ما الفبا مینوشت
ما نظر بر نقش ماری داشتیم
//////////////////////////////////////
همش تقسیر ِ این صمده !ا
//////////////////////////////////////
او ز لائیسیته* اش میگفت و ما
با امام خود قراری داشتیم!ا
//////////////////////////////////
البته من فکر میکنم که کلمه ی "لاعیسیته" کلمه ای "هند و اروپایی" ست، و "لا"ش از این طرف و به معنی ی "وسط" و "سیته"اش از آن طرف است و به معنی ی "سیت دان پیلیز"!! که کلن بدون لطف و پیلیز، میشه "در وسط بشین" و منظور از آن اینست که "دین دارها" بروند در وسط مسجد و معبد خود بنشینند و در کار ِ دولت دخالت نکنند! و حالا که این مسعله حل شد! ای پدرم بگو چه قراری داشتی؟ زودتر اعتراف کن و اسم اون امام رو هم افشا کن. من که مارکس و انگلس و لنین بودن برایم امامانی، که کم کم برام شدن خطاکارانِ مامانی!ا
////////////////////////////////////
عاقلی حرفی زد و در معنیش
حیرت دیوانه واری داشتیم
///////////////////////////////
صمد: اون اخمخ ِ عاقل نُما، چرا این پدر تحمیلی رو حیرتمندِ دیوانه وار کرد؟! همچین بزنُم به چششا. موُ اگه خودُم حیرتمند بشُم، اونوقت چلو کُباب هم که بزارن جلوم، خوب معلومه که میخورُم که، ولی در حیرتُم که چرا این اون مزه ی سابقو نمیده. حالا این کار خوبه؟! غذا راحت از گلو نره پایین خوبه؟!ا
////////////////////////////////////
هادیا از خاطرات تلخ خویش
کاش امکان فراری داشتیم
///////////////////////////////
ای پدرم، کی گفته که امکانِ فرار نداریم ؟ ما میتوانیم آنقدر خاطرات خوشی بجای بگزاریم، که همه مون در مقابل این خاطراتِ ؟! خوش، اون خاطرات را از خود دور کرده و به آن بخندیم!ا
